မေျပာလုိေသာစကား မၾကားလုိေသာအေၾကာင္း

လူထုအေရးကုိ ငဲ့ညွာေထာက္ထားလုိ႔ ၾကား၀င္ၿပီးျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေမတၱာပုိ႔ဆႏၵျပၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကုိ အၾကမ္းဖက္ႏွိပ္စက္တာေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ေတြက စစ္အစုိးရအေပၚ ပတၱနိကၠဳဇၹန သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ၾကရာမွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေကာ ျပည္သူလူထုေတြပါ ေသာင္းနဲ႔သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အားေပးေထာက္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ၾကရာ အာဏာသိမ္းစစ္ အစုိးရက တရားတဲ့နည္းနဲ႔မကုိင္တြယ္မေျဖရွင္းပဲ အဓမၼနည္းျဖင့္ ရုိက္ႏွိက္သတ္ျဖတ္ ပစ္ခတ္ခဲ့ရာ ေက်ာင္းသားျပည္သူ ရဟန္းသံဃာ ေတာ္မ်ားေသြးေျမက်ခဲ့ရတယ္။ ဒါတြင္မကေသး အသူရကယ္ဘုံသားေတြထက္ ေတာင္ဆုိးေသးတယ္ ညဘက္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ၊ အေရးအ ခင္းမွာ ပါ၀င္ပတ္သတ္ခဲ့သူေတြရဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ၊အိမ္ေတြ ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီး ႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ၾကရတယ္။

အဲဒီလုိစစ္အုပ္စုရဲ့အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းလုိက္လုိ႔ ဟုိတစုဒီတစု နယ္စပ္ေဒသဘက္ ထြက္ေျပးၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ကေလးေတြလုပ္၊ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့အားကုိးေလာက္စရာမရွိ၊ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးထဲကုိ မ၀င္ေတာ့ပဲ ယူအဲန္ရဲ့အေစာင့္အေရွာက္ခံေတြအျဖစ္ေလွ်ာက္ထားၿပီး ေတာ့ ေနာင္ေတာ့္ေနာင္ ေတာ္ေတြလမ္းစဥ္အတုိင္း ႏုိင္ငံျခားကေန ျပန္ဆန္႔က်င္ၾကမဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိပဲ လုိက္ၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္ နအဖ စစ္အုပ္ဟာ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ ေကာင္းေကာင္းလွဲၿပီး ဒူးေခါင္းလွန္ ယပ္ခတ္ေနမွာပဲ။

တကယ္ေတာ့ တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္း၊ တဖြဲ႕ေကာင္းလုပ္ကုိင္တာထက္ လူထုတရပ္လုံးက ေလးစားခ်စ္ခင္ တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ အားလုံးပါ၀င္ၿပီး ၀ုိင္း၀န္းၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကရမွာပါ။ ကုိယ္က်ရာေနရာကေန တက္ညီလက္ညီနဲ႔ ၀ုိင္းၿပီးလုပ္မယ္ဆုိရင္ တကယ့္လူထုေအာင္ပြဲ အစစ္ကုိ ျမင္ၾကရမွာပါ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္၊ ကုိးႏွစ္ေလာက္တုန္းက တႀကိမ္ျပည္တြင္းက လူထုအုံၾကြမလုိလုိ အေျခအေနမ်ဳိးျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဒီဘက္က ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း၊ ဒီတၾကိမ္ လူထုႀကီးအုံၾကြလုိ႔ကေတာ့ အရင္အေခါက္တုန္းက လက္လြတ္ဆုံးရႈံးသြားရတဲ့ အခါအခြင့္မ်ဳိးေတြကုိ အမိအရဆုပ္ကုိင္ၿပီးဘာလုပ္မယ္၊ ညာလုပ္မယ္နဲ႔ ႀကဳံး၀ါးတဲ့လူက ႀကံဳး၀ါး၊ လူထုကုိဒုကၡေပးႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ဘယ္သူဘယ္၀ါေတြကုိ စံနမူနာျပအေနနဲ႔ ဘယ္လုိဘယ္ ပုံ အျပစ္ဒဏ္စီရင္ရမယ္ စသျဖင့္ဆုိသူေတြကဆုိ၊ ဒီစစ္အုပ္စုျပဳတ္က်သြားၿပီးေတာ့ စစ္ေရး ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ေတြဘာမွမလုပ္ဘဲ ကုိယ့္ဟာကုိ ေအးေအးေဆးေဆးေကာင္းေရာင္းေကာင္း ၀ယ္လုပ္ၿပီးေတာ့ပဲေနခ်င္တယ္လုိ႔ ဆုိသူကဆုိ၊ ဒီေလာက္လုပ္ကုိင္လာတာ ကုိယ့္ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ေနရာေလးတေနရာေတာ့ ယူအုံးမွေပါ့လုိ႔ေျပာသူကေျပာ၊ လက္ရွိေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတဲ့သူအခ်င္းခ်င္းထဲမွာ ဘယ္သူေတြကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေလွႀကံဳလုိက္အေခ်ာင္ သမားေတြ၊ ဘယ္သူေတြကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ထဲမွာေန၊ ေတာ္လွန္ေရးထမင္းစားၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဘာတခုမွ မလုပ္တဲ့သူေတြ၊ ဘယ္သူေတြဘယ္၀ါေတြက အခြင့္အေရးသမားေတြ စသျဖင့္ အူမေခ်းခါးမက်န္သိထားတဲ့ သူေတြလည္းရွိပါတယ္။

ေလာကထဲမွာ ကုိယ္ကေပးခ်င္တာကနည္းနည္း၊ ျပန္ၿပီးလုိခ်င္တာကမ်ားမ်ားဆုိတာ ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာ၀ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမေပးဘဲ မ်ားမ်ားလုိခ်င္တာမ်ဳိး၊ အေခ်ာင္၀င္ၿပီးေနရာ ယူလုိတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးနင္လားငါလား ေဆာင္ရြက္ၾကရမဲ့ကိစၥေတြကုိ ေရွာင္လြႊဲတတ္တဲ့သူေတြ၊ အေရးႀကဳံရင္ေခ်ာင္မွာပုံးၿပီး ေရသာခုိ။ နိစၥဓူ၀ အေပ်ာ္လုိက္ေနတတ္ တဲ့ သူေတြဟာ ရာထူး၊ အာဏာ၊ အမိန္႔ၾသဇာေတြရစရာရွိလာရင္လည္း ေနရာလုတတ္ၾက၊ အေခ်ာင္ႏႈိက္တတ္ၾကပါတယ္။ ဦးေန၀င္းရဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းလုိမ်ဳိး၊ ျမင္းေလာင္းဖဲရုိက္၊ မိန္းမလုိက္ရင္းကေန ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ့လက္ကုိင္တုတ္လုပ္၊ စစ္ပညာသင္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္

အဖြဲ႔ထဲမွာ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ပါလာခဲ့ၿပီး ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံတုိက္ခုိက္တဲ့ တုိက္ပြဲတပြဲမွ မရွိ၊ ဘီအုိင္ေအတပ္နဲ႔ လူထုဆန္႔က်င္ေရးေတြလုိက္လုပ္ၿပီး စစ္တပ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲကေနရာ ယူခဲ့သလုိမ်ဳိး၊ ယေန႔ေခတ္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာလည္း အဲဒီလုိလူမ်ဳိးေတြ တပုံတပင္ပါ။ ဟုိတုန္း ကဗုိလ္ေန၀င္း ေျခသလုံးဖက္ေတာင္းပန္တာကုိ ခြင့္လႊတ္ၿပီး အေရးမယူခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေခါင္း ေဆာင္ေတြေၾကာင့္ ဗမာျပည္ၾကီး ဒီေလာက္ထိ ပ်က္စီးခဲ့ရသလုိပဲ ဒီကေန႔ေခတ္ေတာ္လွန္ေရး ထဲ၀င္ၿပီး ေနရာေကာင္းယူ လူစြာလုပ္၊ သင္းခြဲ၊ ကုိယ္က်ဳိးရွာ၊ ေျခထုိး၊ မေကာင္းမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ေနတဲ့သူေတြကုိ အေရးမယူခဲ့ရင္ ဗမာျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရးဟာ အခုႀကံဳခဲ့ရတဲ့အေျခ အေနမ်ဳိး တပတ္ျပန္လည္ဦးမွာ မလြဲပါဘူး။

အင္တာနက္ အီးေမးလ္ေတြထဲမွာလည္း အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းက မေတြ႔ရတဲ့နာမည္ေတြ ကုိေတြ႔လာရတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တဲ့ အထဲမွာ ငါလည္းပါတယ္ေဟ့ဆုိၿပီး၊ ခါေတာ္မီွ၀င္ၿပီး သတင္းပုိ႔ၾကတာပါ။ ဒီလူေတြအေၾကာင္းကုိ အူမေခ်းခါးမက်န္သိေနတဲ့ သူူေတြအဖုိ႔ မၿပံဳးဘဲ ၀ါးလုံးကြဲရယ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ စကားအတုိင္းပါပဲ။

အဲဒီလုိလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ တုိက္ဆုိင္ေနတဲ့ ကဗ်ာကေလးတပုဒ္ကုိ ဖတ္ခဲ့ရဘူးပါတယ္။ အေနာက္ဘက္ ဒီမုိကေရစီေရးႀကိဳးပမ္းတဲ့ အင္အားစုေတြထဲက ေနမင္းနီရဲ့ ကဗ်ာကေလးပါ၊ ဆရာေနမင္းနီက စဥ္းစားဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိ ဒႆနပုံျပင္ အျဖစ္ဇနီးသည္နဲ႔အခ်ီအခ်ကုိေျပာဟန္ ကဗ်ာေရးစပ္ၿပီးတင္ျပထားပါတယ္၊ အခုမွ်ေ၀မွာက ဒႆနပုံျပင္ အမွတ္(၄)ပါ၊ မဖတ္ဘူးေသးတဲ့သူေတြလည္း ဖတ္ရေအာင္၊ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့သူေတြလည္း ျပန္ၿပီးမွတ္မိေအာင္ ကဗ်ာကေလးရဲ့ အေၾကာင္း အရာအခ်ဳပ္ကုိပဲ က်ေနာ္ေျပာတတ္သေလာက္ႀကိဳးစားၿပီး ေျပာျပပါ့မယ္။

ကဗ်ာေလးနာမည္က ဆင့္နားရြက္အတြင္းက ပုိးပုရြက္ကင္းပါ။ တခါတုန္းက ဧရာမဆင္ႀကီးတေကာင္ဟာ ေတာင္ႏွစ္လုံးၾကားက ေခ်ာက္ကမ္းပါးကုိ ႀကိဳးတံတားနဲ႔ ကုိးယုိး ကားယားျဖတ္သြားတယ္တဲ့၊ ႀကိဳးတံတားက အေကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ အုိမင္းရိရြဲ႕ ယုိင္နဲ႔ေနတဲ့ ၾကိဳးတံတားပါ။ ခပ္ေဆြးေဆြးျဖစ္ေနတဲ့ ႀကိဳးတံတားေပၚ ဒယိမ္းဒယုိင္နဲ႔ ဆင္ႀကီးေလွ်ာက္သြား တာဟာ ဘယ္အိေတာ့ ညာေျပာင္း၊ ညာေစာင္းေတာ့ ဘယ္ခ်၊ ဘယ္က်ေတာ့ ညာေျမွာက္၊ ညာေထာက္ေတာ့ ဘယ္ျမင့္နဲ႔ သစ္ရြက္ေၾကြေလမွာလြင့္သလုိမ်ဳိး၊ ဟုိယိမ္းဒီႏြဲ႕နဲ႔ ေလွ်ာက္ရတာ ကုိယ္အထိန္းသာမညီလုိ႔ကေတာ့ ေအာက္ေျခကုိလုံး၀မျမင္ရတဲ့ ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲ က်သြားမွာပဲ။ ဆင္ၾကီးခမ်ာ ထုိင္ေနလုိ႔ကလည္း မဆန္႔၊ လာလမ္းကုိလည္း မလွည့္ႏုိင္၊ အားတင္းၿပီးေတာ့ အရဲစြန္႔ေလွ်ာက္၊ သိပ္ၿပီးရဲတင္းလြန္းျပန္ရင္လည္း လြမ္းစရာကေလးေတြ ျဖစ္သြားမွာမုိ႔၊ ဆင္မယဥ္သာ ဆုိသလုိမ်ဳိး ညင္ညင္သာသာလွမ္းရတယ္။ နည္းနည္းခ်င္းနည္း နည္းခ်င္း။ ဒီလုိနဲ႔ ဟုိဘက္ကမ္းကုိအေရာက္ ဆင္ႀကီးဟာ ပင့္ထားတဲ့ သက္ျပင္းကုိ ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ခ်လုိက္မိတဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔နားထဲယားက်ိက်ိျဖစ္လာၿပီး၊ ဘယ္တုန္းကဘယ္လုိခုိကပ္ ပါလာမွန္းမသိရတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ ပိစိေကြးေလးတေကာင္က သူ႔ကုိလာၿပီးမိတ္ဆက္တယ္တဲ့။ “ က်ဳပ္နဲ႔ခင္ဗ်ား ... ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားလုိက္တာဗ်ာ၊ တံတားၾကီးကိုလႈပ္ရမ္း တကယ့္စြန္႔စားခန္းၾကီးပါပဲ ” တဲ့။ သူ႔ကဗ်ာေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ေ၀မွ်လုိက္တာပါ။

ကုိးကား ။ ။ မစၥတာဗ်င္း (မေျပာလုိေသာစကား၊ မၾကားလုိေသာအေၾကာင္း-၂ )
(၂၀၀၇-စက္တင္ဘာလထုတ္၊ ကရင္သတင္းစဥ္)