February 22, 2008

ပန္းမ်ားမပြင့္ေသာ ေႏြဦး

Unknown | 10:24 AM |
အလြမ္းဓါတ္ခံရွိသူေတြအတြက္ ေႏြဦးဆုိကတည္းကက်ေနာ္စိတ္၀င္တစားနဲ႔ကုိ ခံစားလုိက္ရတယ္.. ပန္းမ်ားမပြင့္ဘူးဆုိေတာ့ ပုိစိတ္၀င္စားသြားတယ္.. ဘာေၾကာင့္လည္းေပါ့... ဆရာေက်ာ္၀င္းရဲ့ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးတပုဒ္ပါ။ ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ရဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ အမွန္တကယ္ရွိေသးသည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ တခ်ိန္တြင္ျဖစ္မလာဟု မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာႏုိင္သလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ဘူးသည္ဟုလည္းေျပာႏုိင္ပါသည္။ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးကေတာ့...

တရံေရာအခါကအေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ အသည္းႏွလုံးေနရာတြင္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ထုိၿမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္တြင္္ မွီတင္းေနထုိင္ၾကသူအေပါင္း၏ ဘ၀အေထြေထြမွာ ၿမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ သဘာ၀ေရေျမေတာေတာင္ႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြရွိလွသည္။ စစ္တုရင္ကြက္မ်ား သဖြယ္အသီးသီး အသန္႔သန္႔ရွိေသာ လယ္ယာကြက္မ်ား၏ အလယ္တြင္ ထုိေဒသေလးမွာ ေအးေအးေဆးေဆးလဲေလ်ာင္းေနသည္။ လယ္ကြင္းမ်ားအဆုံး ေတာင္ကုန္း မုိ႔မုိ႔ေလးမ်ားေပၚတြင္ေပါက္ေနေသာသစ္ပင္ၾကီးထက္တြင္လည္း သစ္ခြေရာင္စုံတုိ႔ျဖင့္ ၿပိဳးျပက္ ၀င္းပ ေနၿမဲျဖစ္သည္။ ဟုိးအေ၀းေတာင္ကုန္းထပ္ဆီမွ ေျမေခြးအူသံကုိ ၾကားေနရဆဲမွာပင္၊ သမင္ေလးမ်ား၊ ေခ်(ဂ်ီ)ေလးမ်ားက လယ္ကြင္းျပင္ကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ျဖတ္ေနၾကသည္။ နံနက္ခင္းျမဴခုိးေငြ႔မ်ားၾကားမွ မပီ၀ုိးတ၀ါးရႈခင္းမွာ သက္ၿငိမ္ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ တူေနေသးေတာ့သည္။
ေတာလမ္းေလး၏ နံေဘး၀ဲယာကုိၾကည့္လုိက္လွ်င္လည္း ၿခံစည္းရုိးပင္၊ ပုဏၰားရိပ္ပင္၊ ေဆာင္းရြက္ေၾကြပင္ႏွင့္ ေရာင္စုံေတာပန္းေလးမ်ားမွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာမ်ား၏ ဟာဒယကုိၫွဳိ႕ယူဖမ္းစားထားသည္သုိ႔ရွိသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးမွာ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီပတ္လုံးမေျပာင္း။ သစ္ပင္ေတြအ၀တ္လဲတတ္သည့္ ေဆာင္းလယ္ကာလမ်ဳိးမွာပင္ အလွအပတုိ႔က ပ်က္ျပယ္မသြား။ ဤေနရာေလးသည္ပင္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာေဖြပ်ံသန္းလာၾကေသာ ငွက္မ်ဳိးစံုတုိ႔၏ ကြန္းခုိရာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ငွက္အုပ္ေတြ တစ္ခဲနက္ၿပိဳက်လာတတ္ေသာ ေႏြဦးေပါက္၊ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီ ေရာက္ၿပီဆုိလွ်င္ ငွက္သဘင္လာၾကည့္သူမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕ေလးမွာ စည္ကားေနေတာ့သည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္မ်ားၾကားတြင္ ရစ္ေခြစီးဆင္းေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းမ်ားသုိ႔ အေပ်ာ္ငါးမွ်ားထြက္တတ္ၾကသည္။ သစ္ရိပ္ေကာင္းေကာင္းေအာက္မွ ေအးစက္ၾကည္လင္ ေသာ စမ္းေရအုိင္မ်ားတြင္ဆုိလွ်င္ ေရခ်ဳိငါးေတြအုပ္ဖြဲ႔ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္ကုိ ေဖြးေဖြးလႈပ္မွ်ျမင္ေနရသည္။ ဤေနရာေလးသုိ႔ ဓါးမဦးခ်စတင္ခဲ့ရာ အဘုိးအဘြားတုိ႔ ပထမဆုံး အိမ္ေဆာက္၊ ပထမဆုံးေရတြင္းတူး၊ ပထမဆုံး စပါးက်ီတည္စဥ္ကပင္ ျမင္ကြင္းတခု လုိပဲ လွပၿမဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေတြ မည္မွ်ၾကာရွည္ေစကာမူ အၿမဲစိမ္းဆုိေသာ ေနရာေလးျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ႏွင့္တုိင္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အခါသမယတြင္ တိတ္တဆိတ္တုိး၀င္ေရာက္ရွိလာေသာ အေမွာင့္ပေယာဂတစ္ခု လွပစိမ္းစုိသမွ်အားလုံးကုိ ဖ်က္ဆီးယူငင္သြားေတာ့သည္။ ပထမဆုံး သတိျပဳမိလုိက္သည္မွာ ေနာက္ေဖးၾကက္ၿခံ၊ ႏြားၿခံမ်ားမွျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးအမည္မသိ ေရာဂါဆန္းတစ္မ်ဳိးေၾကာင့္ ၾကက္အုပ္ေတြအနာက်ကုန္သည္။ ကၽြဲေတြ၊ ႏြားေတြ၊ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ျပဳတ္သြားေတာ့သည္။ ယာသမားတုိ႔၏ မိသားစုစကား၀ုိင္းတြင္ ထူးဆန္းေသာ ေရာဂါအေၾကာင္းကသာ ေနရာယူထားေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္တုိင္ေရာဂါဆန္းက ေနာက္ဆုတ္မသြား။ တိရိစာၦန္ေလာကကုိလြန္၍ လူေတြဆီေရာက္လာေတာ့သည္။ လူႀကီး လူငယ္မေရြး ၊ေဟာတစ္ေယာက္ ေဟာတစ္ေယာက္ဆုိသလုိ ေသမင္း၏ ေအးစက္ေသာလက္ မ်ားက ဆြဲထုတ္သြားၾကသည္။ ေရာဂါျဖစ္ပုံကဆန္းသည္။ ရုတ္တရက္ေသႏုိင္သည္။ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနဆဲမွ ကေလးတစ္ေယာက္ ဒုိင္းကနဲလဲက်သြားသည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ ဖ်တ္ခနဲေသသည္။ ၿမိဳ႕ကေလးမွ ဆရာ၀န္မ်ားမွ ဖုန္တက္ေနေသာေဆးစာအုပ္ထူၾကီးေတြကုိ လွန္ရင္း၊ ေရာဂါဇာစ္ျမစ္ကုိရွာေနၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ မေတြ႕၊ ေရာဂါသစ္ျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ .... မာရ္နတ္၏ လက္ေဆာင္ေလ.....။ ေသျခင္းတရား၏ အရိပ္မည္းႀကီးကုိ ေနရာအႏွံ႔ေတြ႔ေနရသည္။ မေသက်န္ရစ္သူမ်ားမွာ စကားပင္မေျပာဆုိႏုိင္။ ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားစိတ္ျဖင့္ ဆြံ႕အေနေတာ့သည္။
ဒီလုိႏွင့္ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္၀ုိက္တြင္ ေသြးပ်က္ဖြယ္ၿငိမ္သက္ျခင္းက ေနရာယူလာေတာ့သည္။ ငွက္ကေလးေတြ၏ ေတးသီသံကုိ ခါတုိင္းလုိမၾကားရေတာ့၊ ၿမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြအားလုံးမွာ တစျပင္လုိတိတ္ေနေတာ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံသင္းကြဲလာေသာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္တေလ ေတြ႔တတ္သည္။ သူ႔မွာ တဆက္ဆက္တုန္ရင္း အေမႊးေဆာင္းေနသည္။ အေတာင္ေတြ ကုပ္က်ေနသည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ပါ။ သစ္ကုိင္းထက္မွ ဖုတ္ခနဲ ထုိးက်သြားသည္။ ေတးသံစုံေသာ ေႏြဦးေရာက္လာသည့္တုိင္ မည္သည့္ အသံကုိမွ မၾကားရေတာ့ပါ။ ခါတုိင္းဆုိ နံနက္ခ်ိန္ခါေတးသံသာသီဆုိၿမဲျဖစ္ေသာ ေျမလူးငွက္ကေလးမ်ား၊ ဘုတ္ကလုံေလးမ်ား၊ ႏွံၿပီစုတ္ေလးမ်ားမွာ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္ ကုန္သည္မသိ။ ငွက္သံ၊ ၾကက္သံ မရွိ၊ ေခြးသံ၊ ႏြားသံ ကၽြဲသံ မရွိ၊ ရြာသူေတြ ေတးဆုိသံမရွိ၊ ကေလးေတြ ကစားသံမရွိ၊ လင္မယားရန္ျဖစ္သံမရွိ၊ ပကတိတိတ္ဆိတ္ေနေတာ့သည္။ လယ္ကြင္းမ်ား၊ ေတာအုပ္မ်ား ၊စိမ့္ေျမမ်ားအားလုံး အသံတိတ္ေနေတာ့သည္။
မေသက်န္ရစ္ေသာ ၾကက္မၾကီးတစ္ေကာင္တေလက ဥေတြဥႏုိင္သေလာက္ ဥေပးရွာပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေကာင္မေပါက္။ ၀က္မၾကီး မယ္သက္ျပင္းကလည္း ၀က္ေပါက္ကေလးတစ္အုပ္ကုိ ညည္းညည္းညဴညဴေမြးေပးရွာပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အရုိးပေဒသာ ၀က္ေပါက္ေလးေတြမွာ တစ္ပတ္မွ်ပင္မခံ ရက္အနည္းငယ္မွ်ႏွင့္ ၀က္ဘ၀ကုိ ေက်ာခုိင္းသြားၾကသည္။ ပန္းပင္းေတြကလည္း မပြင့္ခ်င္ပြင့္ခ်င္ တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္ ပြင့္ေပးရွာပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပ်ားရည္ဘဏ္တုိက္ေဆာက္မည့္ ပ်ားေတြက မရွိ။ သည္လုိႏွင့္ ၀တ္မႈံမကူးႏုိင္ဘဲ မ်ဳိးတုန္းရေတာ့သည္။
တစ္ခါက ခ်စ္သူတုိ႔လမ္းၾကားဟု ဆုိစမွတ္ျပဳခဲ့ရေသာ ေတာလမ္းေလးေတြမွာလည္း ေတာမီးေလာင္ထားသလုိ ေျပာင္တလင္းခါေတာ့သည္။ ရန႔ံမၾကြယ္ေသာ ေတာပန္းေလးပင္မရွိ။ ရုိးတံက်ဲက်ဲ၊ ေျခာက္ေသြ႔ခ်ဳံပုတ္ႏြမ္းေတြသာ အမာရြတ္ထင္က်န္ရစ္သည္။ ဟုိးအေ၀းက ေတာင္ကုန္းထိပ္မွ အၿမဲစိမ္းေတာအုပ္ေလးမွာ လည္း သစ္ေျခာက္ေတာျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ သစ္ေျခာက္ပင္ေအာက္မွ စမ္းေခ်ာင္းေလးသည္ပင္ ေတးမသီႏုိင္ရွာေတာ့။ အကာအကြယ္မဲ့ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ေက်ာဆန္႔ခံရင္း အေငြ႔ပ်ံေနသည္။ မၾကာခင္ ေခ်ာင္းေကာေလးျဖစ္ေပေတာ့မည္။ သည္လုိႏွင့္ အေပ်ာ္တံငါတုိ႔လည္း ေရာက္မလာ။ မွ်ားစရာငါးလည္းမရွိ၊ ၿငိမ္ဆိတ္ျခင္းမွလြဲ၍ အရာအားလုံး ကြဲခဲ့ၿပီ။
သိမိလုိက္သူအခ်ဳိ႕၏ ေျပာစကားအရ ၾကမၼာဆုိးႀကီးမတုိင္မီ ရက္ပုိင္းေလာက္က မုိးၾကီးသည္းထန္စြာရြာခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေရမပါ အျဖဴေရာင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအမႈန္႔ေတြသာ ရြာခ်သည္ဟုဆုိသည္။ ဤအဆိပ္မႈန႔္မ်ားက အိမ္ေတြေပၚ၊ ျမက္ခင္းေတြေပၚ၊ လယ္ကြင္းေတြေပၚ၊ စမ္းေခ်ာင္းေတြေပၚ... ရွိရွိသမွ်အရာအားလုံးအေပၚ ႀကဲပက္လုိက္သလုိရွိသည္ဟု ေျပာျပၾကသည္။ ကာလအေတာ္ၾကာၾကာထိ ေရတံေလွ်ာက္ႏွင့္ တံစက္ၿမိတ္ၾကား၊ အမိုးအုတ္ၾကြပ္ျပားမ်ားၾကားတြင္ အျဖဳေရာင္အကြက္အကြက္ေတြ ေတြ႔ေနရေသးသည္ဟု ဆုိပါသည္။
ယခုအခါ ဆုိပါၿမိဳ႕ေလးသည္... တစ္ခါက ေအးရိပ္သာယာေသာေနရာတြင္ ဖုန္းဆုိးေျမၾကီးသာ ေငါင္းစင္းစင္းက်န္ရစ္ပါေတာ့သည္။ သည္လုိႏွင့္ တစ္ခါကၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕၏ အျဖစ္သနစ္မွာ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ႏွယ္ မႈန္၀ါးေပ်ာက္ကြယ္စ ျပဳလာေတာ့သည္။

♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠ ♠♠♠

ျပည့္စုံ

ကုိးကား ...
စာေရးဆရာမ“ ရာခ်ယ္ခါဆန္”၏ “တိတ္တဆိတ္ေႏြဦး” (Silent Spring) စာအုပ္မွ အခန္း(၁)ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေက်ာ္၀င္းမွ ဆရာျမသန္းတင့္၏ ၀တၱဳတုိတစ္ပုဒ္အမည္ကုိယူ၍ “ ပန္းမ်ားမပြင့္ေသာ ေႏြဦး”ဟု ျမန္မာမႈ၍ ေရးသားထားေသာ၀တၱဳတုိျဖစ္ပါသည္။

5 comments:

Emily said...

အဲဒီလိုၾကီးဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာက္စရာၾကီးဗ်ာ။ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္လာပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ဆုေတာင္းရမွာပဲ။ ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိဘူး ျဖစ္ေစေပါ့ အကိုရာ။ မိုးပြင့္ေတြကို မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဟိဟိ

Anonymous said...

လာလည္သြားတယ္ စီေဘာက္ ေၾကာင္ေနလုိ ့
ကြန္ ့မန္ ့ေရးသြားပါတယ္
ေႏြဥိးေလးကုိ ခံစားသြားပါတယ္

~J-Quen ~ said...

ထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါပဲ
(pjz)

Anonymous said...

မိုးမရြာဘဲနဲ႕ အျဖဴေရာင္အမႈန္ေတြပဲ ရြာတယ္ဆိုေတာ့ တစ္မ်ိဳးပဲေနာ္

Yan said...

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္တတ္ဖုိ႔ အသိေပးႏႈိးေဆာ္ထားတဲ႔ ရသစာစုေလးတစ္ပုဒ္လုိ႔ ျမင္မိတယ္. ခုလုိမ်ိဳး ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးထားတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကုိျပည္႔စုံေရ...

ျပည့္စုံ © 2013. All Rights Reserved | Powered by:Blogger

Designed by:Windroidclub