အ၀ိဇၹာေအာက္
အၿမိဳက္ေရၾကည္တစ္ေပါက္နဲ႔ ခရီးဆက္
ေခတ္နဲ႔ ေလာကဓံရဲ႕ ရုိက္ပုတ္မႈေၾကာင့္
ျမဳတ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္ ဘ၀အလြမ္းအေမာေတြ
ရင္နဲ႔မဆန္႔ေအာင္ သယ္ေဆာင္
လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ ခြန္အားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ
ျပန္မေတြးရဲေလာက္ေအာင္ ကုန္ခမ္းခဲ့ရ…။
တခါတရံ ဘ၀ကုိၿငီးေငြ႔မိတဲ့ထိ
နိဌာရုံေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ ေအာ္ဟစ္ေနေလရဲ႕
ႏုိင္ငံေရး၊ အခ်စ္၊ ဘ၀ကုိခ်စ္တတ္လုိ႔သာ
ေျပာျပခ်င္ခဲ့…..
“ဘ၀ကုိ ၿငီးေငြ႔တာေလာက္ လူမဆန္တာမရွိဘူး…” လုိ႔… ။
လူသားဟာ ဒုကၡ ဗ်ာပါဒေရာက္ရွိခ်ိန္မွာ
ဆြ႔ံအေနေပမယ့္ ငါ့မွာေတာ့
ခံစားရတာေတြ ေဖာ္ျပဖုိ႔ ဘုရားေပးပါရမီရွိတယ္…။