ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ ေရာင္နီရဲ့အလွဆုံးအခ်ိန္ကုိ...ကမာၻ႕ကြန္ယက္ေတြနဲ႔အေနေ၀းေ၀းက အာမထိလွ်ာမထိ(ေ၀ါ)ၿမိဳ႕ေလးက ေသာကေတြစက္လက္နဲ႔ ပူပင္ပူေလာင္မႈေတြကုိရင္မွာပုိက္ လုိ႔ ေရာင္နီလာအလွကုိေစာင့္ၾကည့္ေနရရွာတယ္...။
တေခတ္ၿပီးတေခတ္၊ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ ရာသီေတြအလီလီေျပာင္း ရြက္ေဟာင္းေတြလည္း အခါခါေၾကြကုန္ၿပီ၊လြမ္းရယ္မေျပတဲ့ ဇာတိေျမနဲ႔ ခြဲခြာခဲ့ရတာ... (၅)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ ရာသီအလီလီေျပာင္းေပမယ့္ မေဟာင္းႏုိင္ေသးတဲ့ ဇာတိေျမမွာအရင္ အတုိင္းေရာရွိေသးလားမသိ ပကုိင္တာက်ဳိးလုိ႔ ပဲခူးေရလွ်ံ တုိ႔ရဲ့ ေ၀ါၿမိဳ႕ေလးက ပက္လက္ လံေနၿပီလား... ။ထင္ပါတယ္အခုေလာက္ဆုိ မုိးယြန္းၾကီးအင္းကုိ ေနာက္ခံထားၿပီး လွေသြး ၾကြယ္ေနေလာက္ၿပီ...။
လူေတြကုိခ်စ္တဲ့ၿမိဳ႕ကေတာ့ လူကုိဖုန္မႈန္႔႕ေလးေတြနဲ႔ အနမ္းေလးေတြေပးခဲ့ဘူးတယ္။ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕ကုိခ်စ္တဲ့လူေတြ ကေတာ့ ဖုန္မႈန္႔ေလးေတြနဲ႔ေ၀းရာကုိေရာက္သြား...ထြက္သြားၾကကုန္ၿပီ... လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ၾကီးကုိပဲ ေ၀းခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီလုိနဲ႔ ၿမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ရလဒ္ေတြကုိသာ ရင္မွာပုိက္လုိ႔ ႀကံ့ခုိင္ေၾကကြဲေနဆဲေပါ့ေလ...။
လယ္ထဲကုိင္းထဲ၊ အင္းအုိင္ေခ်ာင္းထဲကေန ေျပးထြက္လာတဲ့ၿမိဳ႕၊
ရာသီဥတုနဲ႔တသားထဲက်တဲ့ၿမိဳ႕...။
ခံစားမႈ ဒုကၡ
ထိတ္လန္မႈအဖုံဖုံနဲ႕
ဘ၀အေမာေတြနဲ႔ၿမိဳ႕ေလးကေတာ့
ေခၽြးစုိ႔စုိ႔ အိပ္တန္းပ်ံ ညေနရီမွာ
ဘ၀အေမာေတြကုိ ခ်ဳိင့္ထဲထည့္လို႔...။
က်ရည္ ခါးခါးမၾကိဳက္ေပမယ့္
CS 2.A, CS 2.B ဆုိင္ေလးေတြကေတာ့ တဆုိင္ၿပီးတဆုိင္ေပါ့။
ႏွစ္သစ္ကူးရဲ့ ညမွာ လြမ္းေတးေတြလည္း ေသြးခ်င္းနီရဲေအာင္ကုိပဲ ေ၀ခဲ့ၾကတယ္။ေၾကြခဲ့ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းစည္သူနဲ႔တာတီးေရ...တုိ႔ေတြရဲ့ႏွစ္သစ္ကူးဟာ အေရာင္ေတြမစုံေပမယ့္ရုိးသားမႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
အလြမ္းမေျပတဲ့ ဇာတိေျမကုိညီမေလး Pinkgold ကုိဆက္ၿပီး Tag လုိက္ပါတယ္...။
.jpg)
