မဲေဆာက္(သုိ႔မဟုတ္) ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ရြာသားမ်က္ေစ့

ဘ၀လႈိင္းတံပုိးေတြၾကားထဲကၿမိဳ႕
အလိမ္အေခါက္မ်ားတဲ့ၿမိဳ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အရုိက္ခ်ဳိးခံခဲ့ရတဲ့ၿမိဳ႕
ဘ၀တခုလုံး စုံးစုံးျမဳပ္ခဲ့ရတဲ့ၿမိဳ႕
ေနာင္တေတြ တသီၾကီးနဲ႔ၿမိဳ႕
ဘ၀အေမာေတြထဲကၿမိဳ႕
.... .... ..... ..... .... ။

ရွင္သန္လာခဲ့
အိပ္မက္ေတြနဲ႔အတူ
ကမာၻၾကီးကၾကိဳလင့္ေစာင့္ေန
ေတာက္ပတဲ့ ေန႔သစ္ေတြဆီ
သံသရာ အၿငိဳးေတြေၾကာင့္လား
လမ္းတ၀က္မွာ ေပ်ာက္ရွသြားခဲ့
ေတာေမာင္းရဲ့ ဆုိက္အၾကည့္မွာ
“ ဆ၀ါဒီ ခပ္” မွာအားနည္းသြားခဲ့ၾက..။

လွ်ပ္စစ္မီး
ျပည္တြင္းစစ္မီး
ေသာကအပူမီး
ေျမကမမ်ဳိ လူလူအခ်င္းခ်င္းသာမ်ဳိ
အေသြးအသားကုိ ျပန္ေရာင္းတဲ့အထိ..။
ဘ၀တစ္ခုလုံး စုတ္ျပတ္သပ္သြားေအာင္
မုိက္မဲတယ္လုိ႔ဘဲ ေျပာေျပာ
ပတ္၀န္က်င္ တံေတြးခြက္ထက္
မိသားစုအေရး ပုိမည္မထင္။

ျမန္မာ စကားေတြ အသံေတြ
ေစ်းထဲမွာ
စက္ရုံေတြမွာ
ေဟာ္တယ္ကုတင္ေတြမွာ
ဇိမ္ခန္းေတြမွာ
ဘီယာဘားေတြမွာ
စုိက္ခင္းေတြမွာ
ေဆာက္လုပ္ေရး ဆုိဒ္ေတြမွာ....။

၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္လား
ေရွာင္မရတဲ့ သံသရာေၾကာင့္လား
ကယ္သူမဲ့ ဘ၀ေတြ
“ ေက်ာင္းမေနဘူးေသးပါဘူး
သားေက်ာင္းစာအုပ္ဖုိးမတတ္ႏုိင္လုိ႔
သားက သူေတာင္းစားအစစ္မဟုတ္ပါဘူး
.... ...... ..... ..... ”
အနာဂတ္မဲ့ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့
အလင္းမဲ့ေန႔ေတြနဲ႔အတူ
ပန္းေလးေတြမေ၀ခင္မွာေၾကြခဲ့ ....
ေအာ္ .... ဆုေတာင္းမွားခဲ့ၾကလုိ႔လား....။