ဖိႏွိပ္အုပ္စုိးသူေတြဟာ အရင္းရွင္နယ္ခ်ဲ႕မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္၍လည္းလာမည္။ ဖက္ဆစ္မ်က္ႏွာဖုံး စြပ္၍လည္းလာမည္ ဒါေပမယ့္သူတုိ႔ေတြရဲ့အတြင္းသရုပ္က ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း၊ ယုတ္မာျခင္း၊ အႏုိင္က်င့္ဗုိလ္က်သည္၊ လက္ဦးမႈ အရယူၾကသည္။ သူတုိ႔ေတြအတြက္က ဘာမဆုိလုပ္ရဲၾကသည္။ ရက္ရက္စက္စက္ညင္းပန္းႏွိပ္စက္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ရဲၾကသည္။ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အဓမၼမႈအားလုံးကုိ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းက်ဴးလြန္ရဲသည္။ သူတုိ႔ေတြမွာ လူမ်ဳိးဆုိတာမရွိ၊ တုိင္းတပါးမရွိ၊ အေရွ႕အေနာက္မရွိ၊ အသားအေရာင္မရွိ၊ ဘာသာတရားဆုိတာလည္း အေယာင္ေဆာင္ကုိးကြယ္မႈေတြပဲရွိတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ့အက်ဳိးစီးပြားကုိ ဆန္႔က်င္သူမွန္သမွ် အားလုံးကုိ ဤအတုိင္းပင္ျပဳမူႏွိပ္စက္သည္။ အဲဒီလုိ အဖိႏွိပ္ခံ မွန္သမွ်သူေတြဟာလည္း တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈေတြက သေဘာထားမေျပာင္းလဲပါ။
နအဖစစ္အုပ္စုရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈမ်ဳိးစုံေအာက္က ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ေက်ျပဳန္းပ်က္စီးခံေနၾကရ သည္။ လူငယ္ေတြဆုိရင္လည္း ျပားျပားေမွာက္၍ ေနၾကရသည္။ မလႈပ္ႏုိင္မရုန္းႏုိင္တဲ့ၾကားကပဲ သူရဲေကာင္းေတြေပၚထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ အဖိႏွိပ္ခံတုိ႔၏ လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲတုိင္းမွာ လူငယ္ေတြဟာ စြန္႔လႊတ္ၾကသည္။ ျမန္မာ့သမုိင္းစဥ္၏ အရိပ္မွာေတာ့ “ေဒါင္း” အလံနီၾကီးရဲ့ေအာက္တြင္... သူရဲေကာင္းတုိ႔မ်ားစြာ.... သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္၊ကုိဗဟိန္း၊စသျဖင့္ အာဇာနည္ပီသစြာျဖင့္ လူငယ္သူရဲေကာင္းမ်ားဟာ ကမၺမည္းထုိး၍မကုန္ႏုိင္ပါဘူး..။
အေမရိကန္ သမၼတ ထရူးမင္း၏ “ဒုိမီႏုိ သီအုိရီ” တန္ခုိးေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ေတာင္ပုိင္းသည္ အမရိကန္နယ္ခ်ဲ႕ရုပ္ေသးအစုိးရ၏ လက္ေအာက္တြင္ ရွိေနၿပီး ေျမာက္ပုိင္းဗီယက္နမ္မွာမူ သမၼတၾကီး ဟုိခ်ီမင္းဦးေဆာင္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔၏ေအာက္၌ရွိ၍ေနသည္။ “ဆုိင္ဂုံ” ႏွင့္ “ဟႏြိဳင္း”အားနယ္ခ်ဲ႕အရင္းရွင္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔က ခြဲ၍ယူထားၾကသည္။ အေမရိကန္မရိန္း တပ္သားတုိ႔ကား ေတာင္ေျမာက္နယ္စပ္စည္းကုိျဖတ္ေက်ာ္ရန္ၾကိဳးစား၍ေနၾက၏။ အေမရိကန္ ေလတပ္မွ B-25, B-52 ဗုံးႀကဲေလယာဥ္ၾကီးမ်ားက ေျမာက္ဗီယက္နမ္၏ ၿမိဳ႕မ်ားေပၚသုိ႔ ဗုံးႀကဲ၍ တုိက္ခုိက္ၾကသည္။ အေမရိကန္သံခ်ပ္ကာကားမ်ားက “ဗီယက္ေကာင္း” တုိ႔အားႀကိတ္နင္းရန္ အမွတ္(၁၅) မ်ဥ္းၿပိဳင္စည္းဆီသုိ႔ အျပင္းေမာင္းႏွင္သြားၾကသည္။ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ရွိ ဥကၠဌၾကီး ဟုိခ်ီမင္း၏လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္သားမ်ားက ရုိင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ခုခံကာကြယ္၍ ေနၾက၏။ “ဆုိင္ဂုံ”မွနယ္ခ်ဲ႕ႏွင့္ ရုပ္ေသးအစုိးရအားေမာင္းထုတ္ႏုိင္ရန္“ဗီယက္ေကာင္း”တုိ႔သည္ ေပ်ာက္က်ားစစ္ျဖင့္ တုိက္ပြဲ ၀င္၍ေနၾကသည္။ အမိျပည္သူတုိ႔ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္.....။ မလႈပ္ႏုိင္ မရုန္းႏုိင္ လမ္းစမေပၚႏုိင္တဲ့ၾကားထဲကေန ေပၚထြက္လာ သူကေတာ့ အာရွမွလူငယ္တစ္ဦး.. ဗီယက္နမ္မွ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း” ဆုိတဲ့လူငယ္ေလးပါ။ ဗီယက္နမ္လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး“ဟုိခ်ီမင္း”ႏွင့္ဗီယက္နမ္မ်ဳိးခ်စ္သူရဲေကာင္း ေထာင္ေသာင္း တုိ႔၏ တုိက္ပြဲသမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ေျမာက္စြာျဖင့္...။
“ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း” သမုိင္းကား....။
“ငုယင္ဗန္ထရိြဳင္း”သည္ ကြမ္နန္ ဇာတိသားျဖစ္သည္။ ကြမ္နန္ ခရိုင္က ဗီယက္နန္ႏုိင္ငံ၏ ေတာင္ပုိင္းတြင္ရွိသည္။ ဗန္ထရြိဳင္း၏ ကေလးဘ၀သည္ ေၾကကြဲစရာပါ။ မိခင္ဟာ စစ္ေၾကာင့္ရြာမွာ မေန၀ံ့၊ ေတာေတာင္မ်ားအတြင္းသုိ႔ သားငယ္ ဗန္ထရြိဳင္းအားခ်ီပုိးရင္းေရွာင္ပုန္းခဲ့ရတယ္။ ဆုိးရြားလွတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ဗန္ထရြိဳင္း၏ မိခင္ဟာေတာတြင္း၌ပင္ေသဆုံးခဲ့ရ၏ အေဖက မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလြန္ေ၀းကြာသည္ အရပ္တြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရ၏ မိသားစုႏွင့္ အၿမဲမရွိ၊ ႏွစ္အတန္ၾကာမွ အိမ္သုိ႔ျပန္လာႏုိင္၏ ဤတြင္ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ ဦးေလးႏွင့္အစ္ကုိၾကီးတုိ႔၏ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္၌ ၾကီးျပင္းခဲ့ရ၏ ဗန္ထရြိဳင္း(၁၅)ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ “ဆုိင္ဂုံ”သုိ႔သြားရန္ သူဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ “ဒါနန္း”ရွိအစ္ကုိၾကီးႏွင့္ အတူေနေသာ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ ဆင္းရဲမြဲေတလြန္းလွေသာ အစ္ကုိၾကီး၏ မိသားစုအေပၚတြင္မွီခုိ၍ေနထုိင္ရသည္ကုိ စိတ္မေကာင္း...။ “ဗန္ထရြိဳင္း” ၏ အစ္ကုိၾကီးသည္အလုပ္လုပ္သည္ သုိ႔ေသာ္ထုိစဥ္က ေတာင္ဗီယက္နမ္တြင္ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းလုပ္ေသာ္လည္း မိသားစုရဲ့ စား၀တ္ေနေရးကုိမွ် ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ မျဖည့္ဆီးႏုိင္ၾက၊ ခ်မ္းသာသူတုိ႔ကေတာ့... က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာ၍ ေနၾကသည္ ဤသူတုိ႔ကား လူနဲစု၊ ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိးစုၾကီးမူ ဆင္းရဲတြင္း၌ နစ္ဆဲ....။
“ဆုိင္ဂုံ” ေရာက္ေတာ့.. ဗန္ထရြိဳင္းဟာ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဆုိကၠားနင္းသည္ သုိ႔ေသာ္ တေယာက္၏ ၀မ္းကားနပ္မွန္ေအာင္ ၀မ္းမ၀ခဲ့။ ဤသုိ႔ဆုိကၠားနင္းရင္းမွ ဆင္းရဲသူဗီယက္နမ္ အမ်ားစုၾကီးအား ေတြ႔ရသည္။ ခ်မ္းသာလြန္းလွေသာ လူကုံတန္အခ်ိဳ႕အားလည္းေတြ႔ရျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေတြက “ဆုိင္ဂုံ” တြင္လူနည္းစု။ ၾကားလူတန္းစားဟူ၍မရွိ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟလွလြန္းေသာ “ဆုိင္ဂုံ”ပါလားဟူ၍ ဗန္ထရြိဳင္း ဆုိကၠားနင္းရင္းေတြးသိလာရသည္။ ဆုိင္ဂုံတြင္ ဆုိကၠားနင္းသမားဘ၀မွ လွ်ပ္စစ္စက္ရုံတစ္ခု သုိ႔ ေျပာင္းခဲ့၏ ဤတြင္ ဆုိင္ဂုံရွိ လွ်ပ္စစ္စက္ရုံတြင္ လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမားေလးတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ ေတာ့သည္။ ဤတြင္ပင္...“ဖန္သီက်ဴရင္” ႏွင့္ေတြ႔ခဲ့ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ “ဖန္သီက်ဴရင္”က “ဆုိင္ဂုံ”ရွိ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံမွအလုပ္သမတစ္ဦး....။“ဆုိင္ဂုံ”ေရာက္ လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမားေလး “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ေျမေအာက္လူငယ္သမဂၢ သုိ႔၀င္၏ လူငယ္သမဂၢအဖဲြ႔၀င္သစ္ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ ေျမေအာက္သမဂၢမွ ဖြင့္လွစ္သည့္သင္ တန္းသုိ႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္၍တက္ခဲ့ရ၏ သင္တန္းတြင္ သင္တန္းဆရာက “ဗန္ထရြိဳင္း”အားေမး၏
“ ရဲေဘာ္ဟာ လွ်ပ္စစ္ဌာနက အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္လား။ ကဲ... ဒီလုိဆုိရင္ ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဘယ္ေလာက္မ်ား တပ္ဆင္ထားသလဲ။ လွ်ပ္စစ္မီးေရာထြန္းႏုိင္ ရဲ့လား ”။
“ဟင့္အင္း... လွ်ပ္စစ္နဲ႔ပါတ္သတ္လုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ မီးေရာင္ဆုိတာက ေရနံဆီမီးခြက္ေလာက္ထြန္းၿပီး ေနရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔တစ္ခရုိင္လုံးက လူေတြကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ”“လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမားေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မသုံးစြဲရဘူး။ ဒါဟာ တရားနည္းလမ္းက်တယ္ လုိ႔ ခင္ဗ်ားထင္သလား ၾကည့္စမ္း။ အေမရိကန္ေတြေနတဲ့ ေနရာေတြကုိသြားၾကည့္စမ္းပါ သူတုိ႔ရဲ့ ေခြးေတြေနတဲ့ ေခြးအိမ္ေလးေတြမွာေတာင္ လွ်ပ္စစ္မီးရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမား ေတြက တေန႔ေန႔မွာ အလုပ္မလုပ္ပဲေနၾကည့္လုိက္စမ္းပါလား။ တၿမိဳ႕လုံးေမွာင္က်မွာေပါ့။ ဒီေကာင္ေတြဟာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးတ၀င္း၀င္းနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ ဟုိစမ္း ဒီစမ္းနဲ႔ လုပ္ေနရမွာပဲ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပးစက္ၾကီးေတြလည္လာေအာင္ သူတုိ႔ဘာလုပ္တက္မွာလဲ”
အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္
၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁၀)ရက္။
တနဂၤေႏြေန႔၊ နံနက္ ၉း၀၀ နာရီ။
ပုလိပ္“၈”ေယာက္သည္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”၏ေနအိမ္အတြင္းသုိ႔ ရုတ္တရက္ပင္ ေရာက္၍ လာၾက၏ ထုိစဥ္၌ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ အိမ္တြင္မရွိ။ မေန႔မနက္ကတည္းမွ အိမ္မွထြက္သြား၍ ေနခဲ့သည္။ “ည”တြင္လည္းျပန္မအိပ္။ ဇနီးသည္“ဖန္သီက်ဴရင္”တဦးသာ အိမ္တြင္ ရွိ၍ေန၏။ ရဲမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္အား ဒရြတ္တုိက္ဆြဲၿပီး အိမ္အတြင္းသုိ႔ ေခၚလာၾက၏ သူ၏လက္မ်ားကုိလည္းေနာက္ဘက္မွေန၍ လက္ထိပ္ခပ္ထား၏။ သူ႔အ၀တ္အစားမ်ားသည္ ရုိက္ႏွက္ထားသည့္အတြက္ စုတ္ၿပဲ၍ေနသည္။ အကၤ်ီၾကယ္ေစ့မ်ားက မရွိေတာ့။ အျပာေရာင္အကၤ်ီသည္“ေသြး”မ်ား“ရႊံ႕” မ်ားေၾကာင့္ အေရာင္ေျပာင္း၍ေနၿပီ။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ထုေထာင္းရုိက္ႏွက္ထားေသာ ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္တုိ႔ေၾကာင့္ ေရာင္ကုိင္း၍ေနသည္။ ဆံပင္မ်ားက ဖရုိဖရဲ...။ ဒါဏ္ရာတုိ႔က သူ၏ရင္ဘတ္ႏွင့္ ၀မ္းဗုိက္တြင္လည္းရွိ၏ ၿပီးလွ်င္....။ ေျခ၊ လက္၊ ကုိယ္ခႏၶာအစိတ္အပုိင္းအားလုံးတုိ႔၌...ကြဲ၍ေသြးယုိစီးေနေသာဒါဏ္ရာ၊ ညိဳမဲ၍ ဖူးေရာင္ေနသာ ဒါဏ္ရာ...။
“က်ဴရင္ .... ငါေတာ့အဖမ္းခံရၿပီ ”ရဲမ်ား ဒရြတ္တုိက္ဆြဲေခၚလာသည့္သူမွ ဖန္သီက်ဳရင္အား လွမ္းေအာ္၍ ေျပာလုိက္သည္။ ေကာင္းလီတံတားအား မုိင္းေထာင္၍ အေမရိကန္ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အား ဗုံးခြဲတုိက္ခုိက္ရန္ လုပ္ေဆာင္စဥ္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း” အဖမ္းခံလုိက္ရ၏။ တညလုံးရုိက္ႏွက္စစ္ ေဆးၿပီး သူ၏ေနအိမ္သုိ႔ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ရဲတုိ႔အိမ္အတြင္း အႏွံ႔ရွာေဖြၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ ဘာသာျပန္ဆုိသူ ဆရာထက္ျမက္က ဤသုိ႔ေရးထား၏။
“ ဗုံးေတြ ဘယ္ေနရာအ၀ွက္ထားတယ္ဆုိတာ မင္းငါတုိ႔ကုိေျပာျပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအခန္းဟာ မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အခ်စ္အသုိက္ၿမံဳေလးတစ္ခု ဆက္ျဖစ္ေနရဦးမွာေပါ့။ ဆက္ၿပီးျငင္းဆန္ေနရင္ေတာ့ ဒီအခန္းဟာ ငရဲခန္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအထဲမွာပဲ မင္းေသသြားလိမ့္မယ္ ”
“ ဗုံးေတြဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္.....မသိဘူး ”
ပုလိပ္ေတြဟာ “ထရြိဳင္း”ကုိ တြန္းလုိက္ထုိးလုိက္ၿပီး၊ အတင္းရုိက္ႏွက္ထုိးႀကိတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ သူ႔ကုိလွ်ပ္စစ္က်င္စက္နဲ႔“ တုိ႔”ၾကတယ္။ က်င္စက္ရုိက္တာေတြဟာ သိပ္ျပင္းထန္လြန္း ေတာ့ “ ထရြိဳင္း”ဟာေနာက္ျပန္လဲက်သြားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာတြန္႔လိမ္ေနရွာတယ္။
ဒီေနာက္မွာ ရုိက္ႏွက္ညွင္းပန္းတာေတြရပ္ၿပီး သူတုိ႔က “ထရြိဳင္း”ကုိေမးျပန္တယ္။
“ ဗုံးေတြဘယ္မွာလဲ”
“ ထရြိဳင္း” ဟာသိပ္ကုိေမာဟုိက္ပင္ပန္းေနရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူစကားေျပာတယ္။ သူ႔အသံ ဟာအရင္ကထက္ေတာင္ ပုိၿပီးက်ယ္ေနတယ္။
“မသိဘူးလုိ႔ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေျပာခဲ့ၿပီး၊ ဒါကုိမွ ခင္ဗ်ားသိခ်င္ေနတုန္းပဲဆုိရင္ ဖိႏွိပ္သူေတြရွိတဲ့ ေနရာတုိင္းမွာ ဗုံးေတြရွိတယ္လုိ႔သာ မင္းတုိ႔မွတ္ထားလုိက္စမ္းပါ”
အပုိင္း(၂)ကုိဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
No comments:
Post a Comment