သူတုိ႔ က်ေနာ့္အေဖကုိ မႏွစ္ကသတ္လုိက္တယ္
ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔တဲကုိ မီးရႈိ႕ပစ္ျပန္ေရာ။
“ ဘာေၾကာင့္လဲ ” လုိ႔ၿမိဳ႕သားၾကီးေတြကုိ ေမးေတာ့ မသိဟန္ျပဳၿပီး
“ ငါတုိ႔ေတာ့ မသိေတာ့ဘူး ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္လုပ္ ” လုိ႔သူတုိ႔က ေျဖၾကတယ္။
တေန႔ က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းကေန အိမ္ျပန္လာေတာ့
ေသြးအုိင္ထဲလဲၿပီးေသေနတဲ့ က်ေနာ့္အေမကုိေတြ႔တယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိတာ တေယာက္ေယာက္က သိႏုိင္ေကာင္းပါရဲ့ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔
ေဘးဘီကုိလွည့္ၾကည့္လုိက္မိေပမယ့္
ေသြးေတြ လႊမ္းေနတဲ့ အခန္းကလြဲလုိ႔ ဘာကုိမွ မေတြ႔ရဘူး။
ဒါနဲ႔ အိ္မ္ေပၚကေနေျပးဆင္း၊ ဘယ္လုိေျပးရမွန္း မသိေပမယ့္ ရြာလမ္းမအတုိင္း ေျပးလႊားမိ
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ခႏၥာကုိယ္ဦးတည္ေနတာေတာ့ က်ေနာ့္ဆရာမရဲ့အိမ္
ဆုိ႔နင့္ေနတဲ့ လည္ေခ်ာင္းကုိ က်ေနာ့္ဆရာမကဘဲ မဆုိ႔နင့္ေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္ရဲ့ဆုိတဲ့အသိနဲ႔ေပါ့။
ဒီတၾကိမ္မွာေတာ့
ဆရာမလက္ေျမွာက္အရႈံးေပးၿပီး စုိးရိမ္တၾကီးနဲ႔ အံ့ၾသစရာေတြကုိဘဲ ေျပာေနေလရဲ့။
ဘာ....ဘာ....ဘာ.... ဘာလုိ႔လဲဆရာမရယ္။
က်ေနာ့္မွာ အေဖလည္းမရွိ ... အေမလည္းေသၿပီ....
က်ေနာ့္ကုိ သြန္သင္ဖုိ႔ ၊ ထိန္းေက်ာင္းဖုိ႔ဆုိ....
ဒါဆရာမ ညာေျပာခဲ့တာလား....။
ဒီတၾကိမ္မွာေတာ့ ဆရာမဟာ မ်က္ရည္လွ်ံေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေျပာတာက
“ ရင့္က်က္ေအာင္ေနကေလးေရ..... လူေတြေသေနၾကတာ ဒုိ႔ျမင္ေနေတြ႔ေနရတယ္မဟုတ္လား ...
ဒုိ႔အားလုံးခံစားေနၾကရတယ္ဆုိတာ နားလည္ေအာင္လုပ္ၿပီး
ပူေဆြးေသာကေတြကုိ အျမန္ဆုံးတန္႔ေအာင္သာလုပ္ ကေလးေရ....”တဲ့ ..။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္္္ေရးသားေသာ “ Why do I have to fight ” ကဗ်ာကုိ
ကုိေဖသက္နီ ျမန္မာျပန္ဆုိသည္။
No comments:
Post a Comment